Author : jes
Pairing : เซฟจัง x คลาวด์คุง
Disclaimer : ตัวละครเป็นลิขสิทธิ์ของ square enix สารภาพล่วงหน้าว่าฟิคนี้เป็นฟิคที่เขียนไว้เมื่อ 10 กว่าปีที่แล้ว สมัยที่รู้จัก FF7 ใหม่ๆ (แบบว่าขัดใจ... เกมจบ แต่คนเล่นไม่ยอมให้จบ..อะไรทำนองนั้น) พอหงุดหงิดมากๆ เข้าเลยเขียนฟิคออกมาแบบตามใจฉัน (แถมเขียนไม่จบอีกต่างหาก) แล้วก็ทิ้งไว้จนลืม...จนถึงตอนนี้พอดีว่าเก็บห้องแล้วจะเอาของเก่าๆ ในลังไปทิ้งเลยเจอสมุดโน้ตที่เขียนฟิคนี้ไว้เลยเอามาปัดฝุ่นรีไรต์ใหม่
*** บอกล่วงหน้าว่าพล็อตเรื่องเป็น AU สุดขั้วและธรรมดามาก (เป็นพล็อตนายแบบกับผู้ดูแลน่ะนะ ไม่เกี่ยวอะไรกับโลก ff7 เลย) ถ้าอ่านแล้วไม่ชอบหรือรำคาญว่าพล็อตซ้ำน่าเบื่อแล้วก็ไม่ต่างจากฟิคเรื่องอื่นๆ ที่เคยอ่านมาก็ขอโทษด้วยนะคะ คิดซะว่ากำลังอ่านฟิคของเด็กอายุ 17 ก็แล้วกันนะ (แบบนี้ก็พอคำนวณอายุคนเขียนได้แล้วสิ ^^)
ปล. รีไรต์ฟิคนี้ไปก็อึ้งทึ่งตัวเองไป...นี่ตรูติดเชื้อรังสีเหนือม่วงตั้งแต่อยู่ม.ปลายเลยเรอะนี่ !!!!! 555+
-----------------------------------------------------------------------
ชี้แจงแถลงไข
ก่อนอื่นต้องขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่านฟิคนะคะ โดยเฉพาะท่านที่คอมเมนต์ให้กำลังใจนี่อยากจะกอดแน่นๆ สักที (อย่าหนีนะ) คืออย่างนี้...ผู้เขียนเขียนฟิคเพื่อคลายเครียดจากงานค่ะ จะได้มีอะไรให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ หายบ้าไปเป็นคราวๆ แต่การจะเขียนฟิคได้มันต้องมีอะไรสักอย่างมาทำให้กรี๊ดกร๊าด ดิ้นพราดๆ แบบว่าต้องขอระบาย+สครีมออกมาเป็นฟิคนั่นล่ะถึงจะหายลงแดง เพราะงั้นถ้าคนเขียนหายหัวไปนั่นเพราะไฟมอดค่ะ ถ้าเรื่องยังไม่จบก็มุกตันเขียนต่อไม่ออก หรือถ้าจบหมดแล้วก็ไม่รู้จะเขียนอะไรเพิ่มอีก ต้องรอจนกว่าจะไฟลุกอีกทีถึงจะโผล่หัวมาได้
ที่สำคัญ...ฟิคทุกฟิคจะเขียนเต็มฝีมือค่ะ (ถึงจะมีไม่เยอะแถมไม่ค่อยมีการพัฒนาก็ตามที) จะทุ่มเต็มที่ ไม่มีการเผาลวกๆ ออกไปเด็ดขาด เพราะงั้นกว่าจะได้แต่ละตอนต้องใช้เวลา
ช่วงนี้สารภาพตามตรงว่าไฟปั่นฟิคเซนต์เซย่ามอดค่ะ มีพล็อตแต่เขียนไม่ออก จะแข็งใจฝืนเขียนยังไงก็ฝืด แป้ก ไม่สนุก อย่างฟิคแซค์ทอปก็ดองนานเขียนต่อไม่ได้สักที ไม่รู้จะทำยังไง TT^TT
ส่วนฟิคเรื่องอื่นที่ว่าจะเขียนและมีคนบังคับเขียน อย่าง...ฟิกคุณพ่อบ้านปะทะเคาท์เคน หรือดี เกรย์ แมน (อัลเลนคุง ^^) ก็พอกันค่ะ มีแต่พล็อต แต่ไฟลุกไม่แรงพอ เขียนไม่ค่อยออก
ส่วนฟิค ff7 ที่เขียนได้เขียนดี นั่นเพราะมีอะไรเติมเชื้อไฟตลอด คลาวด์คุง เซฟจัง เจ๊ไลต์ ฯลฯ เลยเขียนต่อได้เรื่อยๆ แล้วยิ่งได้คอมเมนต์จากคุณคลาวด์ผู้โมเอ้เลยยิ่งรู้สึกว่า ยังมีเพื่อนอยู่กับเรา มีเพื่อนเห็นความสำคัญของเรื่องที่เราเขียน ทีนี้จะดองฟิคนานๆ ก็ละอายใจ เลยพยายามเขียนออกมาเรื่อยๆ แทนคำขอบคุณ
ที่เขียนแบบนี้ไม่ใช่ว่าจะบังคับให้คนอ่านเมนต์ทางอ้อมนะคะ เพราะอย่างที่บอกไว้ตอนแรกว่าเขียนฟิคเพื่อคลายเครียด ไม่ได้ต้องการคอมเมนต์ แต่ก็ดีใจมากๆ ถ้าจะมีเพื่อนคุยให้มีอะไรกรี๊ดกร๊าดเป็นเชื้อไฟไปปั่นฟิคต่อ ซึ่งจำเป็นมากๆ (อย่างตอนที่คุณคลาวด์ฯ เล่าถึงเซฟจังใน CC ให้ฟัง เท่านั้นล่ะ กรี๊ดกระจาย ได้ฟิค secret present ออกมาเลย) เพราะฉะนั้นท่านที่เข้ามาอ่านเฉยๆ ก็อย่าโมโหว่าคนเขียนชอบดองฟิคไม่ก็เขียนแต่ฟิคอื่นที่ไม่รู้จักนะคะ เพราะถ้าไม่มีเชื้อ ไฟก็ย่อมไม่ติดเป็นธรรมดา...คนเขียนไม่ผิดนะเออ (โบ้ยความผิดให้คนอื่นได้แล้ว...สบายใจ)
ไม่บ่นแล้วค่ะ ไปอ่านฟิคกันเหอะ
ขออีกหน่อย...สงสัยมากว่าเวลาเซิร์ชหาฟิค ff7 ในกูเกิ้ลแล้วเจอฟิคแซคคลาวด์นี่ไม่เท่าไหร่ (แค่ขัดใจนิดๆ) แต่ฟิค “เซฟิรอธวินเซนต์” นี่มาจากไหน เยอะด้วย แบบว่ามาได้ไงเนี่ย งงมาก!!! แล้วฟิคเซฟคลาวด์ทำไมมันช่างหายากหาเย็นเหลือเกิน ไม่เข้าใจ หรือเราตาถั่วเองก็ไม่รู้..... ใครรู้วานบอกหน่อยนะคะ
..............................................................................
FF7 ‘s AU Fic : Blue Bonding
Intro
...พระผู้เป็นเจ้า
...สิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้งหลาย
...จะใครหรืออะไรก็ได้
วินาทีนี้ ได้โปรดเถอะครับ....
...ขอให้เขายอมรับผมด้วยเถอะ
มือเล็กๆ ยื่นปลายนิ้วเย็นเฉียบออกไปแตะที่แป้นตัวเลขข้างประตูบานใหญ่แล้วแข็งใจกดรหัสผ่านตามหมายเลขที่จดไว้ในกระดาษโน้ตแผ่นเล็กที่เจ้าตัวกำไว้เสียจนย่นยู่ สอดคีย์การ์ดเข้าไป ก่อนจะหายใจลึกๆ ยาวๆ รวบรวมความกล้าที่มีอยู่ทั้งหมดก้าวเท้าเข้าไปข้างในหลังจากได้ยินเสียงปลดล็อกดังขึ้นเบาๆ
...................
“นี่มันอะไรกัน”
หลังประตูห้องทำงานเปิดออกโดยไม่มีเสียงเคาะ แฟ้มเล่มบางก็ถูกโยนโครมลงมาบนโต๊ะตรงหน้าแบบไม่ปราณีปราศัย เล่นเอาหัวหน้าฝ่ายแผนงานของบริษัทโมเดลลิงยักษ์ใหญ่ที่เพิ่งจิบกาแฟอุ่นจัดเข้าไปอึกโตถึงกับสำลัก
“อะไรของนาย?” มือใหญ่วางถ้วยกาแฟลงพลางแกล้งเลิกคิ้วถาม แค่เหลือบตาดูก็รู้แล้วว่าแฟ้มอะไร แต่ที่รีฟไม่เข้าใจก็คือ...เจ้าหัวหน้าฝ่ายการเงินที่ยืนเท้าเอวจังก้าตีหน้าบึ้งอยู่หน้าประตูจะโมโหไปทำไม
“เด็กนั่น...” น้ำเสียงวินเซนต์แม้จะราบเรียบแต่ก็ไม่ปิดบังโทสะที่แผ่เป็นริ้วๆ
“อ๋อ คลาวด์น่ะ” รีฟยิ้มกว้างพลางยกถ้วยกาแฟขึ้นซดต่อรวดเดียวหมดแล้วหยิบแฟ้มตัวปัญหามาเปิดดูหน้าสุดท้าย ...รูปใบเล็กของเด็กหนุ่มผมสีบลอนด์สว่าง นัยน์ตาสีฟ้าสด ผิวขาวจัดที่ติดอยู่บนใบประวัติพนักงานพาร์ตไทม์เหมือนจะส่งยิ้มจางๆ มาให้ “ลูกชายของเพื่อนของญาติห่างๆ ของฉันเอง น่ารักใช่มั้ยล่ะ”
“งั้นเหรอ..” คราวนี้หางเสียงติดจะพาลหาเรื่องอยู่
“น่ารักซะขนาดนี้ แถมยังหัวดีขนาดสอบเข้ามหาวิทยาลัยแพทย์ในเมืองได้ แต่ไม่เก่งพอจะได้ทุนเรียน ช่วงปิดเทอมเลยต้องหางานพิเศษทำ ฉันเลยแนะนำให้มารับงานที่นี่ ก็งานเป็น “ผู้ดูแล” น่ะเงินดีกว่าไปรับจ้างอย่างอื่นตั้งเยอะ แล้วคนที่เงียบๆ ไม่พูดมาก รักความสะอาด ทำงานบ้านได้ ทำกับข้าวเป็น แล้วยังรู้วิธีปฐมพยาบาลขั้นต้นกับดูแลผู้ป่วยอีก คุณสมบัติขั้นเทพแบบนี้ถ้าปล่อยให้หลุดมือไปง่ายๆ ก็โง่พอดี อีกอย่าง...ฉันเห็นนายบ่นปวดหัวเรื่องจ่ายเงินให้พวกที่ถูกเลิกจ้างก่อนเวลาอยู่ด้วย”
“ผู้ดูแล...จะพูดให้ดูหรูยังไง มันก็ ‘คนรับใช้’ ดีๆ นั่นแหละ” แม้จะอารมณ์เย็นลงบ้างแต่วินเซนต์ก็ยังเม้มริมฝีปากแน่นอย่างไม่ค่อยเห็นด้วย “แล้วเด็ก...คลาวด์น่ะ อายุแค่ 17 แต่ต้องรับงานที่ขนาดคนอายุ 50 แถมเป็นมือโปรก็ยังเอาไม่อยู่เนี่ยนะ อย่าลืมว่า...แค่ 2 เดือน เซฟิรอธเปลี่ยนผู้ดูแลไปแล้ว 4 คน”
“ก็เจ้าอ้วนพาลเมอร์ฝ่ายบุคคลมันงี่เง่า เล่นส่งแต่ “ผู้จัดการมืออาชีพ” ไปให้ ไม่หัดลืมตาดูซะบ้างว่าหมอนั่นมันพวกมีโลกส่วนตัวสูงแล้วก็ไม่มีวันยอมให้ใครมาคอยควบคุมพฤติกรรม” รีฟถอนใจเฮือกเมื่อนึกถึงนายแบบยอดนิยมอันดับหนึ่งของวงการเวลานี้...ที่กว่าบริษัทจะแย่งชิง อ้อนวอน งอนง้อจนได้มาอยู่ในสังกัดด้วยค่าตัวสูงลิบลิ่วก็เล่นเอาแทบล้มประดาตาย แต่เมื่อเทียบกำไรมหาศาลที่ได้รับจากคนๆ นี้แล้วก็นับว่าคุ้มสุดแสนจะคุ้ม “คนเรานี่นะ...หน้าตาก็ออกจะดี แต่นิสัยนี่เหมือนแมวชะมัด”
“นายเลยใจดี ช่วยส่งหนูนาตัวเล็กๆ ไปให้แมวป่าเลือดเย็นมันตบเล่น” วินเซนต์ทำเสียงขึ้นจมูก
“มันก็ไม่แน่” อีกฝ่ายหัวเราะในลำคอเบาๆ อย่างถูกอกถูกใจในความคิด “บางทีหนูตัวเล็กๆ ก็น่ารักเกินห้ามใจ ถึงอยากจะตบเล่นยังไงก็ทำไม่ลง ดีไม่ดีแมวป่านั่นล่ะอาจจะกลายเป็นแมวบ้านเชื่องๆ แทน คิดแล้วมันก็น่าลองนะ...หือ”
ท้ายประโยคมีร่องรอยประหลาดใจ เมื่อคู่สนทนาเดินฉับๆ ตรงเข้ามาแย่งแฟ้มไปจากมือ ฉวยปากกาแถวนั้นมาขีดฆ่าแก้ไขตัวเลขเงินค่าจ้างจากเดิมให้เพิ่มขึ้นเป็น 2 เท่า จากนั้นก็สะบัดหน้าเดินลงส้นตึงๆ ออกไปตามด้วยเสียงปิดประตูดังสนั่น จนเจ้าของห้องได้แต่มองตาค้าง ไล่หลังไป
.... อะไรของหมอนั่นหว่า ! ! ! ! !
ตอบคอมเมนต์ค่ะ
คุณไม่ระบุชื่อ 1 : เราชอบอ่านฟิคเซนต์เซย่านะ ก้อสนุกดี แต่อาจจะไม่ได้เม้นท์อะไรเท่านั้นเอง ต่อไปถ้าอ่านจะเม้นท์เยอะๆ นะ ช่วยแต่งฟิคใหม่ๆ เพิ่มได้มั้ยคะ
- ฟิคเซนต์เซย่าจริงๆ มีพล็อตนะคะ คิดไว้อยู่ 2-3 พล็อต แต่มันไม่มีไฟน่ะค่ะ เลยเขียนไม่ออก ไม่รู้ทำยังไงเหมือนกันให้เกิดฟิลลิ่งปิ๊งปั๊ง กรี๊ดกระจาย จะได้ไฟลุกมาปั่นฟิคต่อ TT^TT
คุณไม่ระบุชื่อ 2 : สนุกๆๆๆ แต่งออกมาอีกน่ะค่ะ
- จะพยายามค่ะ ขอหาวิธีจุดไฟปั่นฟิคให้ลุกก่อน แต่งแน่
คุณไม่ระบุชื่อ 3 : สนุกมาก ๆทุก ๆตอนเลยค่ะ เขียนต่อไปน่ะค่ะ ^^
- ค่า ได้เลยค่ะ แต่ขอจุดไฟก่อนนะคะ ใครมีวิธีบอกหน่อย
รอฟิคอยู่นะจ๊ะ : สวัสดีปีใหม่จ้า เข้ามาแวบดูว่ามีฟิคอัพรึยังแล้วก็มาหวัดดีปีใหม่ด้วย ปีใหม่นี้ขอให้มีความสุขมากๆ มีแรงจิ้นฟิคเยอะๆนะ หุหุ ขอให้มีความสุขจ้า Happy New Year
- ขอบคุณค่ะ ขอบคุณมากๆ สำหรับคำอวยพรวันขึ้นปีใหม่ ก็ขอให้มีความสุขมากๆ เช่นกันนะคะ แล้วก็รับของขวัญไปเลยค่ะ 2 ตอนรวด...ตอนแรกคิดว่าคงจะได้ดองเรื่องนี้อีกนาน แต่พอมาเห็นคอมเมนต์นี้เลยไฟลุกรีบปั่นอย่างรวดเร็ว แต่เนื้อเรื่องมัน AU ซะจนแทบไม่เหลือความเป็น ff อ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไงเมนต์บอกกันบ้างนะคะ (คือถ้าคนอ่านไม่ค่อยชอบกันจะได้ตัดๆ ให้มันสั้นๆ หน่อย แล้วกลับไปเขียนพล็อตแบบโซลเยอร์กับการ์ดเหมือนเดิม)
คุณไม่ระบุชื่อ 4 : เขียนฟิคได้สนุกมากเลยค่ะ เพิ่งเคยเข้ามาอ่าน อยากอ่านคู่นี้อีกเยอะๆ (เป็นแม่ยกคลาวด์และเซฟคลาวด์เหมือนกัน)
เซฟิรอธในฟิคนี้มีบุคลิกที่ตรงใจมากค่ะ อ่อนโยน(นิดหน่อย) ขี้แกล้ง (พอประมาณ) เย็นชา (กับคนอื่นที่ไม่ใช่คลาวด์)
อืม... รอฟิคผู้ช่วยพระเอกแสนดีของแซคนะคะ เพราะพระเอกต้องเป็นเซฟิรอธสิ หึๆ แต่เท่าที่อ่านๆ คลับคล้ายคลับคลาว่าแซคจะชอบคลาวด์ แต่อ่านไปอ่านมาก็เหมือนไม่ได้ชอบจริงจัง แค่แหย่ๆ ยังไงกันหนอ...?
- ขอบคุณค่ะ ดีใจจังที่มีเพื่อนคุยเพิ่มอีกคนแล้ว ^^ (ทุกทีจะมีแค่คุณคลาวด์ผู้โมเอ้คอยเจิมเมนต์ให้ได้ชื่นใจบ่อยๆ) ด้วยความละอายใจที่หายไปนานเลยลงทีเดียว 2 ตอน และจะพยายามอัพฟิคให้สม่ำเสมอ แต่เรื่องนี้หลุดโลก AU นะคะ อาจจะไม่ชอบก็ได้ อ่านแล้วเมนต์บอกหน่อยนะคะ จะได้กำหนดความยาวถูก
ปล. อีก 2 ตอนหน้าพระรองแสนดีแซคกี้ก็จะมาแล้วค่ะ ตอนนี้ให้ซีนคู่เอกก่อน
ปล.. ใช่เลยค่า เซฟจังต้องแบบนี้แหละ แต่ไม่เคยเล่น CC นะคะ ได้แต่ดูคลิปในยูทูปเอา เลยคิดว่านิสัยเซฟจังน่าจะประมาณนี้ แต่ชอบประโยคที่เขียนให้มากว่า เซฟจังอ่อนโยน (นิดหน่อย) ขี้แกล้ง (พอประมาณ) เย็นชา (กับคนอื่นที่ไม่ใช่คลาวด์) อ่านแล้วกรี๊ดกร๊าด ไฟปั่นฟิคลุกพรึ่บพรั่บ ^^
ปล... ใจจริงอยากเขียนให้พ่อเม่นชอบคลาวด์จริงจังนะคะ แต่ในเมื่อพระเอกคือเซฟจัง แซคกี้คนดีต้องแห้วแน่ๆ เลยละอายใจที่จะเขียนให้แซคจริงจังมากๆ แล้วผิดหวังทีหลัง ได้แต่คอยหยอกแย็บๆ ยั้งๆ ประมาณคอยเสนอหน้าว่ายังมีฉันอยู่แต่ก็ไม่ขวางทาง แล้วเซฟจังก็อย่าเผลอแล้วกัน ไม่งั้น เหอๆๆๆๆๆ
จ๊ากกกกกก
ตอบลบไม่เข้ามาแป็ปเดียว
เรื่องใหม่มาแล้ว
แปะ ค่า เดี่ยวมาอ่านน้า(ภายในสองวันนี่แหล่ะ=_=)
มาแล้วจ้า หุหุ
ตอบลบมาตอนแรกก็น่าสนใจเลย
ขอสารภาพน้อ ที่หายไปนานไปติดฟิค Reborn อยู่
พอเปิดมาอ้าว มา 3 ตอนแล้วอ่ะ ตามอ่านจ๊ะ ตามอ่าน
คราวนี้คลาวด์ของเรากลายเป็นหนูให้แมวเซฟี่เล่นไปแล้วรึ
แล้วชื่อตัวละครในเรื่องงี้ บ่งบอกเลยจริงๆว่าแต่งหลังเล่นเสร็จ
อ่านทีแรกเรานึกอยู่ต้งนานว่าพลัมเมอร์นี่ใคร กว่าจะนึกออก =_=;
ตามตอนต่อไปจ้า
ปล.เราก็อยากหาคนเม้าเรื่อง CC เหมือนกันเพื่อนแต่ละคนไม่มีใครเล่นเกมส์เลยTT-TT
กีซซซซซซซซซซซซซซซ หนูนาปะทะแมวป่า
ตอบลบแอบคิดภาพคลาวด์ใส่เสื้อกาววิ่งไปวิ่งมาดูแลคนไข้ แล้วโฒเอ้ยังไงพิกลเกิดอยากป่วยไปให้คุณหมอหน้าเด้งหัวโบะดูแล อิฮิ้วววว (คาดว่าอาจมีรังสีอาฆาตจากชายหนุ่มผมเงินกระแทกเข้าใส่ในเสี้ยววินาที)